بررسی تنوع ژنتیکی انواع مختلف لوبیا (phaseolous vulgaris) با استفاده از نشانگرهای مولکولی

ساختار ژنتیکی 21رقم لوبیاجمعآوری شدهاز مناطق مختلف ایران، با استفاده از 12ترکیب مختلف از نشانگرهایissrکه تعداد 97 نوار چندشکل تولید کردند، مورد ارزیابی قرار گرفت. از بین نشانگرهای مورد استفاده، نشانگر ubc817 با 14 نواربیشترین و نشانگر ubc823 با 6 نوار کمترین تعداد نوار چندشکل را ایجاد نمودند. علاوه بر آن، نشانگر ubc823و ubc815 به ترتیب با تولید 8 و 10 نوار 100 درصد چندشکل بودند. برآورد تعداد آلل های موثر از 70/1 تا 82/1 به ترتیب برای نشانگرهای ubc825و ubc816 متغیر بود. محاسبه تنوع ژنی نی و شاخص شانون نیز نشان داد که نشانگرهای ubc813و ubc814با 4/0 و 59/0 به ترتیب کمترین تنوع ژنی نی و شاخص شانون را داشتند، در حالی که بیشترین مقدار تنوع ژنی نی و شاخص شانون برای نشانگر ubc812 به دست آمد. محتوی اطلاعات چندشکلی نشانگرها بین 34/0 تا 48/0 و نسبت چندگانه موثر بین 9/4 تا 10/8 متغیر بود. شاخص نشانگری از 35/2 تا 73/3 به ترتیب برای نشانگرهای ubc812و ubc824 برآورد شد.تجزیه به مختصات اصلی نشان داد که دو مولفه اول مجموعا توانستند تنها 01/20 درصد از واریانس کل را توجیه نمایند که نشان دهنده ی توزیع مناسب نشانگرها در کل ژنوم لوبیا برای تعیین تنوع بین جمعیت ها بود. تجزیه خوشه ای به روش upgma با استفاده از ضریب تطابق ساده نیز 21ژنوتیپ مورد مطالعه را در چهار گروه اصلی قرار داد که به ترتیب شامل 1، 6، 12 و 2ژنوتیپ بودند.